اروپا؛ بهشت صنعت یا جهنم تکنولوژی!
تکنولوژی کم کم در حال اجین شدن با زندگی ماست.
هر روز محصولات هوشمند بیشتری جایشان را در اطراف ما باز می‌کنند. تلفن همراه هوشمند، تلویزیون هوشمند، یخچال هوشمند و کم کم خانه هوشمند. هر سال از روش‌های مدرن خرید و پرداخت به کمک موبایل رونمایی شده. طوری از هوشمند شدن همه امور صحبت می‌شود که، بعضی وقت‌ها به انسان این حس دست می‌دهد که چقدر تاکنون کم هوش زندگی کرده!
این مطلب در تاریخ ۱۳ مرداد ۱۳۹۸ در روزنامه هفت صبح منتشر شده است که می‌توانید با کلیک بر روی اینجا آن‌را در سایت هفت صبح مشاهده کنید.
ویدئوهای اعجاب انگیز درباره پیشرفت تکنولوژی، در شبکه‌های اجتماعی مانند اینستاگرام و یا کانال‌های تلگرامی در حال دست به دست شدن هستند. اما چند درصد آنها واقعیت دارند؟ چند درصد آنها تولید شده‌اند و در حال استفاده در کشورهای توسعه یافته هستند؟ آیا به واقع در کشورهای صنعتی، مردم بعد از اتمام خرید فقط تلفن همراهشان را به دستگاه کارتخوان نزدیک می‌کنند و عملیات پرداخت انجام می‌شود؟
مطلبی که شروع به نوشتن آن کرده‌ام، و به صورت هفتگی هم ادامه خواهد یافت، شرح میزان پیشرفت کشورهای توسعه‌یافته در زمینه تکنولوژی است.
اینکه آیا کشورهایی مثل آلمان، فرانسه، انگلستان و حتی آمریکا، در زیرساخت‌هایشان تغییر اساسی برای الکترونیکی کردن امور اداری ایجاد کرده‌اند؟ در این سری مقالات، یک دانشجوی IT مقطع فوق لیسانس، که لیسانس کامپیوترش را در ایران گرفته و با فضای تحصیلی، اداری و تکنولوژی ایران کاملا آشناست و در حال ادامه تحصیل در کشور آلمان است، از یافته‌ها و تجربه‌هایش و مقایسه ایران و کشوری مثل آلمان در زمینه تکنولوژی خواهد گفت. خودم را کمی معرفی کردم که بدانید کاملا در ایران بزرگ شده‌ام و با روال امور آشنایی دارم، و البته به دلیل حضورم به صورت قانونی در آلمان، تقریبا همه امور شهروندی آلمان را هم مرور کرده‌ام.
لازم است توضیح دهم که برای نگارش این سری مطالب، نه قصد تخریب کشورهای غربی و گل و بلبل نشان دادن ایران را دارم و نه قصد سیاه‌نمایی اوضاع ایران و تداعی ساختن یک بهشت برین از کشورهای غربی، بلکه فقط قصد دارم بدون بزرگنمایی، به مقایسه برخی موارد در این کشورها بپردازم.
ابتدا که وارد کشوری مثل آلمان می‌شوید، زرق و برق از همان فرودگاه به شما حس ورود به یک دنیای پیشرفته می‌دهد. مخصوصا اگر از شهری خاکستری‌رنگ مانند تهران خارج شده باشید، رنگ خیابان‌ها و چراغ‌ها و بیلبورد‌ها، بیش از پیش به شما حس یک فرد جهان سومی را القا خواهد کرد.
مسلما اگر به عنوان توریست وارد کشوری شوید، با مشکلات زندگی در آن آشنا نخواهید شد.
مشکلاتی که اول خود را در روندهای بانکی نمایان می‌کنند! در مواجهه با شعب بیمه سوهان روحتان می‌شوند و در پروسه کارهای دولتی، سیلی آخر را به صورت خواهند زد. روال امور بانکی یا اداری را فقط در صورت زندگی در یک کشور برای مدتی بیش از یک سال می‌توان درک کرد، و البته برای من هم در آلمان در سال دوم و سوم بیشتر نمود پیدا کرد.
پیشرفته بودن یک کشور در صنعت یا اقتصاد، لزوما به معنای پیشرفته بودن آن کشور در زمینه تکنولوژی نیست. حداقل در مورد آلمان، فرانسه و سایر کشورهای عضو اتحادیه اروپا (انگلستان دیگر عضو این اتحادیه محسوب نمی‌شود) می‌توانید قدیمی بودن زیرساخت‌ها، فرسایشی بودن روال کارهای اداری و البته غیر هوشمند بودن زندگی درصد زیادی از جامعه را به وضوح دید.
در یادداشت‌های بعدی، با مثال‌های عینی‌تر به مقایسه ایران و برخی کشورهای اروپایی می‌پردازم. اولین مبحث، مقایسه بانکداری سنتی و الکترونیکی در ایران و آلمان خواهد بود که در یادداشت بعدی که یکشنبه بعد منتشر خواهد شد، برایتان شرح خواهم داد.
برای مطالعه مطلب در نسخه pdf روزنامه، روی عکس کلیک کنید
